Jacobus Heijmans (4 foto's)
Jacobus Martinus Heijmans, zoon van Cornelis, is misschien wel de meest bekende Heijmans. Hij werd op 16 juli 1837 in Grave geboren, maar verhuisde op latere leeftijd naar Den Bosch. Zijn bekendheid dankt hij vooral aan zijn beroep: kerkschilder. Hij zou betrokken zijn geweest bij het plafondschilderij ‘t Alziend Oog’ in de St. Jan van Den Bosch. Wel staat vast dat hij kerkschilderingen heeft gemaakt in de Elisabethskerk in Grave, een van de oudste kerken van Nederland.
Uit de “Restauratiekrant” van oktober 1977 citeren we:
“In 1903 wordt de kerk geheel gepolychromeerd door J. Heijmans uit ‘s-Hertogenbosch. Deze krijgt bovendien de opdracht twee taferelen aan te brengen in de grote vakken boven de zijaltaren (nu nog aanwezig) en drie kleinere met voorstellingen uit het leven van de H. Elisabeth op de zuid- en noordwand van het priesterkoor (bij de jongste restauratie
jammerlijk verdwenen). De totale kosten van de muurschilderingen en de steigers bedragen fl. 14.825,-. Drie jaar later krijgt dezelfde Heijmans opdracht 14 staties voor de nieuwe kruisweg te schilderen, waarvoor de parochie 1400 guldenbijeen brengt”.
Zijn overlijden op 27 juli 1912 haalt de krant. Het bericht uit de Graafsche Courant van 31 juli 1912:
“Zaterdagavond overleed te ‘s-Hertogenbosch een oud-Gravenaar, de heer Jacobus Martinus Heijmans. Velen onzer lezers herinneren zich nog den braven man, die, toen hij tijdelijk alhier verbleef voor de schildering der parochiekerk, een voorbeeld voor ons was in het toonen van zijn godsdienstzin en daardoor in openbare belijdenis voor ons heilig geloof. In 1900 heeft hij de doopkapel geschilderd en in 1903 en 1904 de kerk.
Wanneer wij de tafereelen beschouwen, mogen wij de overledene wel gedenken in ons gebed. Het Huisgezin uit ‘s-Hertogenbosch schrijft over hem het volgende: Niet alleen buiten de stad heeft hij vele kerken geschilderd, ook in onze stad is hij geen onbekende. Hier schilderde hij o.m. het priesterkoor der congregatie van St. Pieter, de kapel van O.L. Vrouw in de St. Jan, het schilderwerk in de straalkapellen der St. Jan en verder veel restauratiewerk aldaar. De kruisweg bij de capucijnen is van zijn hand. Hij was oud-zouaaf. Op 20 september 1869 vertrok hij naar Rome en keerde vandaar terug in 1870”.
Eén jaar was Jacobus dus zouaaf in het pauselijk leger, hoewel hij voor de Nationale Militie enkele maanden eerder was afgekeurd “wegens lichaamsgebreken”. Van zijn Rome-tijd weten we nog niet veel. Na zijn verblijf in Rome woonde hij (samen met zijn moeder) twee jaar bij zijn broer, de huisschilder Antonius Cornelis in Nijmegen. In 1872 verhuisde hij naar Den Bosch.
In de universiteit van Nijmegen is een archief gevestigd van de Nederlandse zouaven.
Het certificaat, waaruit blijkt dat Jacobus Heijmans als zouaaf heeft gediend in het pauselijk leger in de jaren 1869-1870.
|